- Ι.Μ Ηλείας
- Πέμ, 29/03/2012 - 20:55
Πατέρες, Άρχοντες του Τόπου μας και Χριστιανοί μου αγαπητοί,
Σήμερα θέλω να σας εξομολογηθώ. Σήμερα, ημέρα του Ευαγγελισμού της Παναγίας· Ημέρα που εκπληρώνεται το προαιώνιον σχέδιον του Θεού δια την σωτηρία, τον αγιασμό και την επιστροφή του ανθρωπίνου Γένους εις τον Παράδεισον της Βασιλείας του Θεού· Σήμερα που είναι ημέρα « χαράς ευαγγέλια», όπως λέει ο υμνογράφος της Εκκλησίας μας και ο Λαός μας, η ταπεινότης μου αισθάνεται τον μεγαλύτερο ψυχικό και σωματικό πόνο, με όσα έγιναν η ακούονται ότι θα γίνουν σήμερα από Έλληνες συνανθρώπους μας με την ευκαιρία της Εθνικής μας εορτής και των γινομένων εκδηλώσεων (συγκεντρώσεις δια πανηγυρικές ομιλίες, καταθέσεις στεφάνων, παρελάσεις κ.λ.π.), προς τιμήν και μνήμην των ηρώων αγωνιστών του 1821 δια την ελευθερία μας από τους Τούρκους στα 400 χρόνια σκλαβιάς μας.
Ιδού τι έγραψε σε χθεσινό σχόλιό της Τοπική μας Εφημερίδα: 2 «Ποιός το περίμενε ότι θα έρθει η ημέρα που θα κρίνονταν αναγκαία η παρουσία των ΜΑΤ στις παρελάσεις; Υπό περιφρούρηση, με κάγκελλα προστατευτικά και ελεύθερους σκοπευτές στις σκεπές; Όλα αυτά τα μέτρα για να τιμηθή η Εθνική μας επέτειος; Ποία πόλη, ποία χώρα, ποίος λαός μπορεί να δηλώνη περήφανος μετά ταύτα ; Πολιορκημένοι θα τιμήσουμε τον ξεσηκωμό του Γένους ; ».
Μετά από αυτήν την πραγματικότητα, αισθάνομαι σήμερα , ως Έλληνας και ως Ιεράρχης, ντροπή. Θεωρώ ότι υπ’ αυτάς τας συνθήκας, θα είναι ο χειρότερος εορτασμός του θριάμβου του 1821 , απ’ όσους έζησα από τότε που θυμάμαι τον εαυτόν μου. Ο Εφετινός εορτασμός θα είναι όχι τιμή αλλά προσβολή της μνήμης του Βιλαέτη, του Σισίνη, του Γιαννιά και των άλλων αγωνιστών συμπατριωτών μας. Επροβληματίστηκα πολύ και άρχισα να σκέπτωμαι τι πρέπει να πράξω. Έτσι νωρίς χθες το απόγευμα πήγα στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, στην Πλατεία του ΟΤΕ , να τον ερωτήσω τι να κάνω. Τον είδα σκυφτό, πολύ λυπημένο, δακρυσμένον και σκεφτικό, όπως τότε που τον έκλεισαν οι συμπολεμιστές του στην φυλακή, στα μπουντρούμια του Ναυπλίου. Μόλις με είδε , αναθάρρησε, σήκωσε λίγο το κεφάλι του, σκούπισε τα δάκρυά του , με κύταξε με τα λαμπερά του μάτια και μου είπε:
« Γερμανέ,
Μην αφήστε την Πατρίδα μας να χαθή. Μονοιάστε πάρτε και πάλι τα όπλα, αλλά τα πνευματικά τώρα , και αν θέλετε και με θέλετε, έρχομαι και εγώ μαζί σας».
Γύρισα στην Μητρόπολι, πικραμένος μεν αλλά ενισχυμένος και πήρα να διαβάσω τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη. Διαβάζω: «Στην δυστυχία μου, πήρα ένα ασημένιο καντήλι και πήγα στον Προστάτη μου , τον Αηγιάννη, υπάρχει ακόμη, έχει και το όνομά μου απάνω. Τον παρεκάλεσα με κλάματα φωναχτά : Βοήθαμε Αηγιάννη μου να ζήσω και να πολεμήσω και να πεθάνω για την θρησκεία μου και την Πατρίδα μου . . .» Και να. Τον βλέπω να μπαίνει στο γραφείο μου, κουτσαίνοντας μεν, αλλά αγέρωχος, δυνατός , γλυκύς και χαρούμενος. Μου λέει:
«Γερμανέ , Μη δειλιάς. Ειρήνευσε τους Ηλείους συμπατριώτες σου, μόνιασέ τους και καταφύγετε στην βοήθεια του Θεού. Εκείνος μόνον και πάλι θα σας απαλλάξη και από τούτα τα δεινά . . .»
Έτσι ανέβηκα αμέσως στο Εκκλησάκι της Μητροπόλεως να προσευχηθώ στην Αγία Τριάδα και στον άγιο Γερμανό. Μόλις μπήκα μέσα, βλέπω τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, όρθιο στην Ωραία Πύλη με τα αρχιερατικά του άμφια. Στο αριστερό χέρι κρατούσε το Λάβαρο της Αγίας Λαύρας και με το δεξί υψωμένο έδειχνε το Λάβαρο. Μου λέει:
« Γερμανέ, Εγώ μέσα στην Τουρκιά ύψωσα το Λάβαρο της Ελευθερίας του Γένους, για να αφήσω εσάς ελεύθερους. Εσείς σήμερα θα μας τιμήσετε με φρουρές αστυνομικών και προστατευτικά κάγκελλα;»
Συγκλονίστηκα, κόντεψα να σωριαστώ χάμω.
Αγαπητοί μου, Μετά από αυτά, αδυνατώ σήμερα να συμετάσχω στην Παρέλασι. Η ταπεινότης μου και ο ιερός Κλήρος, μετά το τρισάγιον στο Ηρώον, θα επιστρέψουμε εδώ και θα κάνουμε Παράκλησι στην Παναγία την Ευαγγελίστρια, την Υπέρμαχο Στρατηγό του Ελληνικού Γένους, να ξανασώση το Έθνος μας από τα πάθη και τις ελλείψεις μας, από την διχόνοια την δολερή· Να προσευχηθούμε στην Παναγία να φωτίση όλους μας να κάνουμε το καθήκον μας και με υπομονή, με θυσίες και με αγάπη να ξεπεράσουμε την κρίσι. Συνιστώ στους Τοπικούς μας Άρχοντες να ματαιώσουν την παρέλασι και να έλθουν όλοι στον Ναό για προσευχή. Έτσι πιστεύω, ότι θα είναι η καλύτερη τιμή στους ήρωες του 1821, αλλά και δια την περίστασι ο πλέον διδακτικός πανηγυρισμός και προσωπικά και Εθνικά πιο ωφέλιμος. Αμήν.
1. Άγιον Νικόλαον Πύργου 25-3-2012
2. ΠΡΩΙΝΗ Πύργου της 24-3-2012, σελίδα 3, Τα Πρωϊνά, με τίτλο: Απλά απίστευτο.