Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Καύση ή Ταφή; (συνέχεια)

Αγαπητέ μου κ. Κόλλια,

Εύχομαι οι άγιοι Ανάργυροι να δίνουν σ’ όλους μας την υγείαν του σώματος και να μας φωτίζουν να το προστατεύουμε. Γιατί πολλές φορές εμείς οι ίδιοι το καταστρέφουμε όχι μόνον με τις αυτοκτονίες αλλά και με τις ελλείψεις μας και τα ελαττώματά μας ( ναρκωτικά, τσιγάρα, ασωτείες, πορνεία, ποτά, πολυφαγία κ.λ.π.).

Έλαβα και το μεσημβρινό σημερινό ηλεκτρονικό σου μήνυμα και αφού σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια και την εμπιστοσύνη σου στο πρόσωπό μου, σου απαντώ και εγώ στα τρία ερωτήματά σου. Ρωτάς:

  1. Μέχρι την Ανάσταση των νεκρών που βρίσκονται οι ψυχές ;

  2. Όταν γίνει ανάσταση των νεκρών και αναστηθούν όλα τα σώματα και των αμαρτωλών και αυτοί θα βρίσκονται στην κόλαση, θα συνεχίζη να τιμά η Εκκλησία και αυτά τα σώματα ; Και

  3. Στην Παλαιά Διαθήκη η καύση των νεκρών θεωρείται συνέπεια εγκληματικής πράξης και αποτελεί τιμωρία, ποινή . . . Στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχει κανένα σημείο, που να απαγορεύει ή να επιτρέπει την καύση των νεκρών.

Σου απαντώ λοιπόν :
 

1. Η Εκκλησία μας διδάσκει, ότι οι ψυχές όλων των ανθρώπων, ευρίσκονται κάπου, σε συγκεκριμένο πάντως τόπο, όπως και οι Άγγελοι και προαπολαμβάνουν των αμοιβών ή της τιμωρίας. Είναι η λεγομένη «μέση κατάστασις των ψυχών». Αγιογραφικό παράδειγμα είναι η παραβολή του Κυρίου του άφρονα πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου ( Λουκά ΙΣΤ 19-31), που θα ακούσουμε την Κυριακή στην Εκκλησία μας.

2. Ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και από ψυχή. Και τα δύο είναι δημιουργήματα του Θεού Δημιουργού και επομένως έχει το καθένα την ανάλογη αξία του και τιμή. Γιαυτό και μαζί θα τύχουν της αμοιβής και της τιμωρίας από τον Θεόν. Για την Εκκλησία μας το σώμα δεν είναι δεσμωτήριο της ψυχής, αλλά κατοικητήριον. Και όπως ο καθένας μας το σπίτι του και την αυλή του και γενικώτερα το περιβάλλον του το θέλει καθαρό, έτσι πρέπει να διατηρούμε και το σώμα μας καθαρό. Και όπως αγαπάμε και φροντίζουμε το σπίτι μα, έτσι πρέπει να αγαπάμε και να φροντίζουμε το σώμα μας.

Εμείς εδώ οι ζώντες «οι περιλειπόμενοι» τιμάμαι τα σώματα των γονέων που μας εγέννησαν, γιατί είμεθα αίμα τους. Το ίδιο κάνουμε και για τα σώματα όλων των συνανθρώπων μας, γιατί είναι δημιουργήματα του Θεού, αλλά και γιατί δεν γνωρίζομε την αμαρτωλότητα ή τον αγιασμόν τους. Για μερικούς συνανθρώπους μας ο Θεός μας απεκάλυψε την αγιότητά τους ( άγιος Σπυρίδων, άγιος Διονύσιος, άγιος Γεράσιμος, άγιος Πατάπιος κ.λ.π. ) και για άλλους την αμαρτωλότητά τους με τα άλυωτα σώματα. Και εμείς τους μεν αγίους τιμάμαι και επικαλούμεθα τις πρεσβείες τους, δια δε τους αμαρτωλούς προσευχόμεθα δια την ανάπαυσί τους.

Στην άλλη ζωή όμως, μετά την δευτέραν παρουσία του Κυρίου, όταν πλέον θα έχουν ξεχωρήσει από τον ίδιον τον Χριστόν τα « πρόβατα από ερίφια» (Ματθαίου ΚΕ 32-33) και ο «σίτος από τα ζιζάνια» (Ματθαίου ΙΔ 29-30) και θα γνωρίζουμε ο καθένας την θέσι του, τότε βεβαίως ανάλογη θα είναι και η ιδική μας στάσι. Όλοι θα ηθέλαμε τότε να είμαστε με τον Χριστόν, αλλά αυτό μετά θάνατον δεν μπορεί να γίνη. Γιατί κατά την παραβολήν του άφρονος πλουσίου που σου εμνημόνευσα παραπάνω, «χάσμα μέγα » θα υπάρχη μεταξύ των μεν και των δε.

Βεβαίως πρέπει να σου εξηγήσω, ότι σήμερα τα άλυωτα σώματα των νεκρών δεν είναι κυρίως από τις αμαρτίες μας, αλλά γίνονται από τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε –είμεθα σαν ταριχευμένοι -, αλλά και από τον κορεσμόν της γης - συχνές ταφές στο ίδιο χώμα - , από το ακατάλληλο χώμα η από τους εντελώς κλειστούς μη αεριζόμενους μαρμάρινους τάφους.

Έχω γράψει μία μικρή μελέτη παλαιότερα με τίτλον « Τα άλυωτα σώματα των νεκρών». Θα μπορούσα να σου στείλω ένα φωτοαντίγραφον , αν θέλεις και είχα την διεύθυνσί σου .

3. Όσον για το τρίτο ερώτημά σου, πιστεύω ότι γνωρίζεις πως πάρα πολλά πράγματα στη ζωή τηρούμε χωρίς ρητά να μας λέγωνται η να επιβάλλωνται . Π.χ δεν έχομε εντολήν να τρώμε ή να πίνουμε νερό ή να κοιμώμαστε κ.λ.π. Όμως εμείς τρώμε και πίνουμε νερό και κοιμώμαστε. Το ίδιο και στην χριστιανική μας ζωή. Πολλά διδασκόμεθα και ζούμε, χωρίς ρητώς να ορίζωνται. Αυτό συμβαίνει και με την ταφή των νεκρών. Δεν έχομε μεν ρητή εντολή στην Αγία Γραφή, αλλά φαίνεται τούτο καθαρά. Π.χ. Όταν πηγαίνουν τον υιόν της χήρας για ταφή και τον συναντά ο Κύριος και δεν τους λέγει· «Γιατί τον πάτε για ταφή και δεν τον κάψατε;», σημαίνει ότι αποδέχεται την ταφή. Ακόμη καλύτερα· Στην παραπάνω παραβολή του άφρονος πλουσίου, όταν ο ίδιος ο Κύριος λέγει, ότι ο πλούσιος «απέθανε και ετάφη», σημαίνει ότι αποδέχεται και θεσμοθετεί την ταφήν. Έπειτα πρέπει να ξέρης, ότι ο καλύτερος και αυθεντικώτερος ερμηνευτής των Αγίων Γραφών είναι η Εκκλησία. Η Εκκλησία μας λοιπόν αυτό έκανε εξ αρχής. Έτσι στις Πράξεις των Αποστόλων ( Κεφάλαιο Ε στίχοι 1-11) βλέπουμε ότι ταφή και όχι καύσι έκαναν οι χριστιανοί στον Ανανία και την Σαπφείρα. Αυτό συνεχίζει η Εκκλησία να κάνη και σήμερα.

Αγαπητέ μου κ. Κόλλια,

Η ύπαρξις αποριών είναι καλή, διότι οδηγεί στην μάθησι. Γιαυτό καλόν είναι να ερωτάμαι, για να μαθαίνουμε. Τρία πράγματα όμως πρέπει να έχωμε πάντοτε όλοι υπ’όψιν μας:

Πρώτον. Οι ερωτήσεις μας να γίνωνται από ενδιαφέρον για να μαθαίνουμε και όχι για πείραγμα, όπως συμβαίνει πολλές φορές, συνέβη και με τον Χριστόν (Ματθαίου ΙΣΤ 1, ΙΘ 3, 16-22, Ιωάννου Η 3-6).

Δεύτερον. Οι ερωτήσεις να απευθύνωνται εκάστοτε στους είδικούς και στους αρμοδίους. Και

Τρίτον. Μέχρι να λυθούν οι απορίες μας να μένωμε σ’αυτά που έχομε παραλάβει παραδοσιακά, που διδάσκονται καθολικά και που ερμηνεύονται ορθά από την Εκκλησία μας. Γιατί αλλιώς ποτέ δεν θα μας λυθούν οι απορίες μας και ασφαλώς θα πέσουμε σε πλάνη και θα ζημιωθούμε πολύ.

Γενικά και στα τρία ερωτήματά σου η παραβολή του άφρονος πλουσίου μας διδάσκει και στο σημείο αυτό και μας δίνει την απάντησι από τον διάλογον που έχει ο μετά θάνατον βασανιζόμενος πλούσιος και ο χαίρων πτωχός Λάζαρος. Σου την παραθέτω προς υπενθύνησι: Παρακαλεί ο πλούσιος τον Αβραάμ· «ερωτώ σε (παρακαλώ σε) πάτερ, ίνα πέμψης αυτόν (τον Λάζαρον) εις τον οίκον του πατρός μου· έχω γαρ πέντε αδελφούς· όπως διαμαρτύρηται αυτοίς, ίνα μη και αυτοί έλθωσιν εις τον τόπον τούτον της βασάνου. Λέγει αυτώ Αβραάμ· έχουσι Μωϋσέα και τους προφήτας· ακουσάτωσαν αυτών. Ο δε είπεν· ουχί, πάτερ Αβραάμ, αλλ’εάν τις από νεκρών πορευθή προς αυτούς, μετανοήσουσιν. Είπεν δε αυτώ · ει Μωϋσέως και των προφητών ουκ ακούουσιν, ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή πεισθήσονται».

Γενικόν συμπέρασμα : Εμπιστοσύνη στην Εκκλησία μας.

Με θερμές ευχές

† Ο Μητροπολίτης Ηλείας ΓΕΡΜΑΝΟΣ

Σχετικά κείμενα:

  1. Η αρχική απάντηση του Σεβασμιωτάτου στην εφημερίδα ΠΡΩΙΝΗ για την Καύση των νεκρών
  2. Ενημερωτικό φυλλάδιο της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για την καύση των νεκρών