Η νηστεία δεν είναι εφεύρημα ανθρώπινο, ως ισχυρίζονται κάποιοι. Αντίθετα είναι θεία και πρώτη εντολή. Ο Μ. Βασίλειος γράφει ότι “συνηλικιώτης εστί της ανθρωπότητος” (είναι συνομήλικη με την ανθρωπότητα). “Νηστεία εν τω παραδείσω ενομοθετήθη· την πρώτην εντολήν έλαβεν ο Αδάμ· “Από ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν ου φάγεσθε απ' αυτού”. Το δε ου φάγεσθε, νηστείας και εγκρατείας νομοθεσία”, αποφαίνεται ο ιερός πατήρ. Γνωστό δε σε όλους μας τυγχάνει, ότι ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ, παρασυρθείς από τον διάβολο, αθέτησε και παρέβη την εντολή αυτή, απώλεσε τον Παράδεισο και απεμακρύνθη του Θεού.

Αλλά οι καταφρονητές της πίστεως, καίτοι τα με την νηστεία είναι τόσο καθαρά από πλευράς Γραφής, αρνούνται την θεία προέλευσή της και διατείνονται ότι “έχει καθείς την εξουσίαν ίνα τρώγη και να πίνη όσα θέλει και οποία θέλει και όταν θέλη, και ότι η νηστεία βλάπτει την υγείαν και φέρει διαφόρους ασθενείας” (Νικηφόρος Θεοτόκης).

Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Χριστός, ο δεύτερος Αδάμ, ήρθε να καταργήσει τον “το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστιν τον διάβολον”, ενήστευσε ο ίδιος “ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα”, κατέκρινε την φαρισαϊκή νηστεία και εδίδαξε να νηστεύουμε “νηστείαν δεκτήν και ευάρεστον τω Κυρίω”.